Wręczenie odznaczeń pani Béatrice Comby, prof. Włodzimierzowi Lengauerowi i prof. Stanisławowi Parzymiesowi [fr]

Wręczenie odznaczeń
kawalera Narodowego Orderu Zasługi pani Béatrice Comby oraz
oficera francuskiego Orderu Palm Akademickich
profesorowi Włodzimierzowi Lengauerowi i
profesorowi Stanisławowi Parzymiesowi
(Warszawa, dnia 18 marca 2014r.)

Szanowni Państwo, drodzy Przyjaciele,

Zebraliśmy się dzisiejszego wieczoru, by wyrazić uznanie dla wybitnych zasług Francuzki, Pani Béatrice Comby, wyróżnionej przez francuskie władze Narodowym Orderem Zasługi, oraz dwóch Polaków, Profesorowi Włodzimierzowi Lengauerowi i Profesorowi Stanisławowi Parzymiesowi, którzy zostali wyróżnieni francuskim Orderem Palm Akademickich.

Narodowy Order Zasługi został ustanowiony w roku 1963 przez generała de Gaulle’a, a przyznawany jest w uznaniu wyjątkowych zasług na rzecz francuskiego narodu w pełnieniu funkcji publicznych – cywilnych bądź wojskowych – albo też na niwie działalności osobistej

Order Palm Akademickich został ustanowiony dekretem cesarza Napoleona w 1808 roku, a przyznawany jest przez francuskiego Ministra Edukacji Narodowej. Ma na celu wyróżnienie tych osób, które działając na uczelniach wyższych czy – szerzej - w szkolnictwie przyczyniają się do upowszechnienia na świecie francuskich osiągnięć w dziedzinie działalności intelektualnej i naukowej.

Zanim wręczę odznaczenia tym trzem wybitnym osobistościom, pozwolą Państwo, że w kilku słowach przedstawię ich życiorysy i osiągnięcia, jakimi zasłużyły sobie na dzisiejsze odznaczenia.

***

Zwrócę się najpierw do Pani Béatrice Comby.

Szanowna Pani, Pani życie i kariera nacechowane są pobytami poza granicami kraju i kolejnymi przeprowadzkami. To zamiłowanie do odkrywania nowych krajów, ich języków i kultury zawdzięcza Pani prawdopodobnie pierwszym doświadczeniom życiowym, skoro urodziła się Pani w Laudau na terenie Niemiec.

Po studiach w paryskim instytucie wyższych studiów handlowych (ISC) i podjęciu próby przepłynięcia północnego Atlantyku na desce windsurfingowej, rozpoczyna Pani życie zawodowe na stanowisku konsultantki w firmie konsultingowej specjalizującej się w analizach strategicznych rynków europejskich, co daje Pani okazję do przemierzania Europy.

Kilka lat potem zostaje Pani zatrudniona jako statystyk w Europejskim Urzędzie Statystycznym i osiedla się Pani w Luksemburgu na ponad dziesięć lat. W tym okresie, Pani kariera zawodowa nadal się rozwija i obejmuje Pani przewodnictwo francuskiej izby handlowej w tym kraju.

Ale znowu odczuwa Pani zew morza, połączony z wolą pracy w strukturach państwowych. Po zdaniu egzaminu konkursowego zostaje Pani inspektorem rybołówstwa w porcie Dieppe w Normandii.

Po doświadczeniu nabytym w dziedzinie spraw morza i działalności francuskiej administracji państwowej, rok później wstępuje Pani do Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa na Morzu. Stamtąd zostaje Pani oddelegowana najpierw do Lizbony, gdzie pracuje cztery lata jako główny administrator projektu, a następnie do portu miasta Vigo w hiszpańskiej Galicji w charakterze kierownika jednostki Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa.

Po tym, jak we wrześniu ubiegłego roku została Pani mianowana kierownikiem naczelnym do spraw morskich, od pięciu miesięcy jest Pani oddelegowana do warszawskiej siedziby europejskiej agencji nadzoru nad granicami (FRONTEX) jako dyrektor oddziału. To dla Pani okazja, by do wcześniejszych sześciu czy siedmiu języków, którymi Pani biegle włada, dodać jeszcze język polski!

Droga Pani Béatrice Comby, zasługi, jakimi się Pani odznaczyła w trakcie tak błyskotliwej kariery zawodowej, ale też wyjątkowe cechy ludzkie i zalety w zarządzaniu personelem, o których świadczą ci wszyscy, którzy mieli szczęście z Panią współpracować, sprawiają, że Prezydent Republiki Francuskiej mianował Panią Kawalerem Narodowego Orderu Zasługi.

Béatrice Comby, au nom du président de la République, je vous fais chevalier de l’Ordre national du Mérite.

***

A teraz zwracam się do Profesora Włodzimierza Lengauera

Szanowny Panie Profesorze,

Pan Profesor urodził się w Jeleniej Górze, a studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie najpierw uzyskał dyplom magistra historii, potem zrobił doktorat i habilitację, aż uzyskał tytuł naukowy profesora.

Panie Profesorze, od wielu lat naucza Pan i prowadzi badania naukowe w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Na tej uczelni pełni Pan różne odpowiedzialne funkcje, najpierw jako kierownik Zakładu Historii Starożytnej, następnie Dziekan Wydziału Historycznego, a potem jako Prorektor do spraw Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą.

Jest Pan uznanym w Polsce i na świecie specjalistą Starożytności, a szczególnie Starożytnej Grecji, której cywilizacji poświęcił Pan liczne prace i artykuły. Z bogatej bibliografii wspomnę jedynie kilka tytułów, które odzwierciedlają szeroki wachlarz Pańskiego pola badawczego: „Greccy dowódcy wojskowi w V i IV wieku przed naszą erą. Polityka i ideologia: studium militaryzmu”; „Pojęcie równości w greckich koncepcjach politycznych. Od Homera do końca V wieku przed naszą erą”; czy wreszcie źródłowe dzieło: „Religijność starożytnych Greków”.

Panie Profesorze, wypowiadając się na temat własnej pracy badawczej powiedział Pan kiedyś – pozwolę sobie zacytować: „Badania naukowe, te, które naprawdę miały wielkie znaczenie, nie były nigdy związane z biznesem i nie wynikały z chęci interesu. Wynikały z tego, co jest jedynym motorem nauki – bezinteresownej pasji poznania”.

Podczas swojej kariery naukowej nawiązał Pan bardzo silne więzi z Francją, w szczególności z uniwersytetem w Besançon, w ramach którego współpracował Pan z wielkim francuskim hellenistą Pierre Lévêque, a także z paryską Wyższą Szkołą Nauk Społecznych (EHESS). Jako prorektor Uniwersytetu Warszawskiego do spraw współpracy z zagranicą przyczynił się Pan w znaczącym stopniu do pogłębiania istniejącej już współpracy z francuskimi uczelniami. Umożliwił Pan także pełniejszą integrację Ośrodka Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich z warszawskim środowiskiem akademickim.

Panie Profesorze, Pana znaczący wkład w badania historyczne oraz ważny udział w pogłębianie i rozwój więzi pomiędzy naszymi krajami w tej dziedzinie sprawiają, że francuski Minister Edukacji Narodowej mianował Pana Oficerem orderu Palm Akademickich.

Włodzimierz Lengauer, au nom du ministre de l’Éducation nationale, je vous fais officier de l’Ordre des Palmes académiques.

***

Na koniec zwracam się do pana profesora Stanisława Parzymiesa.

Pan Profesor urodził się w Krasnymstawie, na styku wpływów historycznej prowincji małopolskiej i Rusi Czerwonej.

Zainteresowanie Pana Profesora stosunkami międzynarodowymi przywiodły Pana do warszawskiej Szkoły Głównej Służby Zagranicznej, gdzie ukończył Pan studia. Następnie rozpoczął Pan karierę naukowo-dydaktyczną w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (PISM) oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Tu właśnie pokonywał Pan kolejne szczeble akademickiej kariery naukowej: doktorat, habilitacja, a wreszcie tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

W Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego pełnił Pan różne odpowiedzialne funkcje, w tym przewodniczącego Rady Naukowej tego Instytutu oraz - przez wiele lat - kierownika Zakładu Integracji Europejskiej.

Sprawy europejskie zawsze zajmowały poczesne miejsce wśród tematów, którymi się Pan interesował, a zwłaszcza wymiar instytucjonalny Unii Europejskiej oraz Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony. Obok wielu publikacji na te tematy, jest Pan także autorem ważnej książki kilkakrotnie wznawianej na temat „Stosunków międzynarodowych w Europie po drugiej wojnie światowej”. Ponadto kilka lat temu kierował Pan redakcją książki o Unii Europejskiej i stosunkach międzynarodowych, której tytuł w postaci pytania „Dyplomacja czy siła?” ma dziś szczególnie aktualny wydźwięk.

Innym ważnym zakresem badań i analiz, w którym jest Pan uznanym autorytetem, jest francuska polityka zagraniczna, której poświęcił Pan bardzo liczne artykuły i prace. Jest Pan nie tylko wytrawnym znawcą naszego kraju i niuansów jego polityki, ale również doskonałym frankofonem, zwłaszcza, że wykładał Pan dłuższy czas stosunki międzynarodowe po francusku na Uniwersytecie Warszawskim dla studentów Instytutu Stosunków Międzynarodowych nie znających języka polskiego.

Przyczynił się Pan też do wydania w Polsce dzieł kilku francuskich naukowców, uznanych w dziedzinie stosunków międzynarodowych, dzięki czemu polscy czytelnicy mogli zapoznać się z francuskimi koncepcjami w tej dziedzinie. Chętnie wspomnę o jednej z tych książek, autorstwa mojego dobrego znajomego Serge’a Sura pod tytułem „Stosunki międzynarodowe”.

Panie Profesorze, Pana znaczący wkład w badania historyczne i Pana ważny udział w pogłębianiu i rozwoju więzi pomiędzy naszymi krajami w tej dziedzinie sprawiły, że francuski Minister Edukacji Narodowej mianował Pana Oficerem orderu Palm Akademickich.

Stanisław Parzymies, au nom du ministre de l’Éducation nationale, je vous fais officier de l’Ordre des Palmes académiques.